Traumaverwerking
Traumaverwerking is niet iets waar je graag aan begint. Tenzij beelden, dromen/nachtmerries, triggers en je reactie op situaties in het nu, té zijn. Je leven dusdanig beïnvloeden en belemmeren dat het je beperkt en steeds weer pijn doet en jij ook anderen pijn doet in de interactie met hen.
Het doel van traumaverwerking is herstellen om te kunnen verbinden. Zowel met jezelf, als met de ander. Als je niet in staat bent met jezelf en/of anderen te verbinden, mis je het gevoel dat je lééft, waardoor psychisch en lichamelijk lijden een gevolg kunnen zijn.
Ernstige gebeurtenissen, of trauma`s in onze (vroegste) jeugd, zoals ook een onveilige hechting en/of emotionele verwaarlozing, hebben een chronisch ontregelend effect op onze emoties en gedrag in volwassenheid.
`Gelóóf je dat je een leven hebt?`
Trauma is te onderscheiden in meerdere vormen:
Ontwikkelingstrauma als gevolg van onveilige hechting, emotionele verwaarlozing en/of traumatische ervaringen in een onveilige jeugd. Dit kan leiden tot chronisch of complex trauma. Daarnaast bestaat shocktrauma, wat veroorzaakt is door een incident.
Trauma is intens ingrijpend. Het zal al je gedrag beïnvloeden en zo doorwoekeren in keuzes in je verdere leven, als je het niet `oplost`. Dit `oplossen` ligt echter zeer moeilijk:
De bijbehorende intense pijn, angst en eventuele schuld- en schaamtegevoelens zijn diep weggestopt in een haast onneembare vesting. Je bewaakt dit letterlijk met je leven. Het moet diep weggestopt blijven, anders kun je niet bestaan.
Als alles wat van binnen zit er niet mag zijn, ga je toch van binnen a.h.w. `dood`, terwijl je ogenschijnlijk `gewoon` doorleeft. Deze discrepantie kost je alles qua energie en levensvreugde en maakt je op den duur ziek.
Maar woorden geven aan wat in die bunkers allemaal zit, laat staan gevoelens oproepen en verwerken lijkt een onmogelijke opgave. De angst voor de confrontatie met alles waar je nooit meer mee geconfronteerd wilde worden, kan grote paniek veroorzaken.
Het is dan ook van cruciaal belang dat je ervaart dát ik er ben. Met hart en ziel en lijflijk volledig bij jou aanwezig. Je hebt iemand nodig die je afhaalt uit je eenzaamheid en lijden. Je hebt oprecht contact nodig.
Het lichaam heeft alle informatie opgeslagen en zal het verhaal kunnen vertellen.
Werkwijze
In de therapie zal ik zacht, voorzichtig, geduldig en vastberaden mijn uiterste best doen bij jouw ziel aan te sluiten en zal ik oog hebben voor de diepere laag achter je woorden en houding.
Traumabehandeling vraagt intensieve samenwerking tussen cliënt en therapeut. Er mag geen `ruis` tussen hen zijn. Zij betreden een grillig en onvoorspelbaar landschap.
Allereerst zal gekeken worden naar de balans in draagkracht en draaglast en zullen indien nodig overspoelende gevoelens gestabiliseerd moeten worden, zodat er genoeg `droge plekken ` zijn van waaruit het innerlijk moeras wordt `droog gelegd`.
Eerst dient er een basis van zelfzorg en zelfliefde te zijn. Ook is het noodzakelijk het vermogen en het inzicht te hebben, te kunnen schakelen tussen toen en daar en het hier en nu, in periodes als het trauma/ de trauma`s blootliggen.
Bij overspoelende herinneringen zal ook daarin eerst stabilisatie nodig zijn. Het is goed van te voren vast te stellen welke hulpbronnen er in je thuissituatie zijn en gedurende het proces steeds te kijken of de draagkracht voldoende blijft.
Ik bén er, alles mag er zijn. In de veilige setting van onze samenwerking kunnen we door de intens pijnlijke emoties heen. Kun je verwerken wat toen niet kon. Deze keer ben je niet alleen. We doen het samen.
Zo zul je kunnen helen;
Stel je open voor de pijn die je is aangedaan. Pijn van de afwijzing. Pijn van de vernietiging van jou als persoon. Pijn van niet te kunnen groeien en bloeien doordat…
Door die pijnen heengaan helpt ons herinneren wie we eigenlijk waren. Bovendien verliest het zijn macht, waardoor we kunnen stoppen met onze overlevings- en afweermechanismen.
Lichaamsgerichte traumatherapie is voor mijn: Door het scheppen van een dusdanig onvoorwaardelijke veilige sfeer, kunnen ontmoetingen plaats vinden van hart tot hart met het lichaam als belangrijke informatiebron, waarbij ruimte komt gedachten, gevoelens en emoties die er nooit mochten of konden zijn, te ontladen, waardoor gaandeweg alsnog meer heelheid ontstaat.
Pijnlijke ervaringen kunnen als geschenk zijn. Ze kunnen perspectief en betekenis geven aan je leven. Je kunt hier doorheen jouw unieke doel en kracht ontdekken.
