Intimiteit en seksualiteit
Het wordt mij steeds meer duidelijk hoeveel eenzaamheid en leed er is in deze gebieden. Hoeveel onvermogen ook.
Wij gedragen ons naar wat we `aangeleerd` hebben vanuit onze (vroegste) jeugd. Vanuit vaak vele tekorten op emotioneel gebied, laten wij ons in volwassenheid gelden of zetten wij onszelf juist als onbelangrijk opzij, waardoor er geen gezonde wisselwerking ontstaat tussen de ene mens en de ander. En we hunkeren juist zó naar gezien, gehoord en begrepen zijn door die belangrijk(st)e ander.
Vaak kiezen we onze partner hierop uit. Wat we zelf niet bezitten, heeft die ander en zie: ”Daar is mijn prins(es) op het witte paard, hij/zij gaat mijn leegte vullen.“
Wat in een relatie nodig is, is oprecht ontvankelijk, toegankelijk en betrokken kunnen zijn. Dit is mogelijk als je volledig jezelf kunt zijn en je daarin veilig weet, zodat je in onvoorwaardelijke liefde en acceptatie naar de ander uit kunt reiken en kunt verbinden van hart tot hart.
Hoe is dit voor jou?
Kun jij het vinden met jezelf? Is er vrede van binnen? Ben je transparant, d.w.z. klopt het van binnen en van buiten met elkaar, in je handelen? Neem jij zelf de verantwoordelijkheid voor zaken die niet gaan zoals jij zou willen dat ze gaan of loop je nog voor bepaalde zaken weg?
Onderwerpen als intimiteit op ziels- en lichamelijk niveau zijn vaak niet makkelijk bespreekbaar, maar toch neemt het ontzettend veel ruimte in ons denken in en bepaalt het in hoge mate ons gevoel van welbevinden en geluk. Vanuit dit diepe werkelijke zijn, kunnen we ons erg onzeker en eenzaam voelen. Als in een leegte doen ronddwalen.
Wanneer de emotionele behoeften van een kind niet worden vervuld, herkent het op latere leeftijd niet wat het nodig heeft, zal dit ook niet uiten en meent te verdienen dat zijn/haar behoeften niet vervuld worden.
Beleving en verlangens
Ik geloof dat alles rondom zijn en emotionele pijn en seksualiteit zich tezamen afspeelt in onze diepste ziel en dat dit zich letterlijk diep in onze onderbuik bevindt. Pijn en vreugde bestaan dan naast elkaar en vechten om voorrang. Jezelf te delen met iemand anders, vanuit deze diepe lagen, maakt het ontzettend teer en vraagt om grote zorgvuldigheid.
Helaas is dus vaak gedurende ons leven al heel veel teleurstelling en pijn opgedaan in dit diepste zijn, van waaruit je eigenlijk vanaf je geboorte hunkert naar de ultieme geborgenheid, veiligheid en liefdevolle vervulling door de ander. Hoe licht kan een relatie scheuren als één en ander niet op orde is en niet besproken en afgestemd wordt?
Hoeveel lijden wordt nog gestapeld op wat er al was?
En wat weten we van ons lichaam? Wat geef je eigenlijk aan die ander? Wat deel je eigenlijk met elkaar? Hoe functioneert het en wat heeft het nodig? En wat weet je van het lichaam van de ander? En durf je je beleving en verlangens te communiceren naar die ander?
Werkwijze
Ik ben van mening dat je beide thuis moet zijn in jezelf én je dusdanig veilig weet bij elkaar, voor je lichaam zichzelf kan delen en grote hoogten van genot in dat samenspel kan ervaren tijdens seks.
Sterker nog; dan doen de lichamen alles vanzelf. Het gebeurt gewoon, wat voor beide prettig is, omdat het ingebed is in onvoorwaardelijke liefde, acceptatie en respect.
Graag ga ik met jou-jullie het gesprek hierover aan; Hoe sta je in jezelf en hoe verhoud je je tot de ander? Wat mis je, vind je moeilijk, of verlang je eigenlijk naar, terwijl je niet goed weet hoe je dat aangeeft of vorm moet geven? Of welke andere vraag of dilemma dan ook; In een prettige ongedwongen veilige sfeer, is alles bespreekbaar. Ik sluit me aan bij wat voor jou/jullie relevant is.
Door het onvoorwaardelijk, respectvolle contact in de therapie met de therapeut, kom je weer in contact met je authentieke waarde en vind je je stem terug.
Het verleden mag niet ook nog eens het heden vernietigen.
